by Rianne | sep 13, 2014 | Rianne's Blog
Lastige familie & ik dan? Onmacht Een boos familielid stormt binnen: “Waar zijn de zusters nou toch, zitten jullie nu al weer aan de koffie?” “Schande, een oude man laat je zo maar aan zijn lot over!”. “Ik had mijn vader beter thuis kunnen verzorgen, hij zat er altijd netjes bij, nu lijkt hij wel een zwerver”. Jij probeert je met je collega te verdedigen….:”Het was vanmorgen zo druk, en…”, maar het heeft weinig effect. Het is een lawine die over jullie wordt uitgestort, waarbij je niet het gevoel hebt dat je het in de ogen van dit familielid ooit nog goed kan doen. Je collega voelt zich schuldig en vind dat ze hem wel even had kunnen scheren vanmorgen, maar wanneer had ze hier eigenlijk tijd voor gehad? Jij weet van jezelf dat die tijd er gewoon niet was, ze moeten gewoon niet zo zeuren, ze weten niet hoe jullie voortdurend alles uit de kast halen om iedereen een zo goed mogelijke verzorging te geven. We staan enorm onder tijdsdruk, door de bezuinigingen is er nu weer minder personeel, alle zorg moet verleend worden door nog minder mensen, de lat komt steeds hoger te liggen…….Wie heeft daar nou eens begrip voor? De onmacht die je dagelijks kan ervaren in dergelijke situaties kan heel groot zijn.Aan de ene kant zijn er de verwachtingen van je leidinggevenden en de arbeidsprotocollen waar je aan moet voldoen en aan de andere kant de patiënten, bewoners met hun behoeften en noden en niet te vergeten…de familie hiervan. Familie die het beste wil voor hun kind, vader, moeder, echtgenoot,broer of zus. Zorg die ze...
by Rianne | sep 13, 2014 | Rianne's Blog
Samenwerken in de driehoek Als je een kind , broer of zus hebt met een handicap ben je vaak aangewezen op hulp uit de zorgsector. Je kind heeft een speciale zorgvraag. De zorgverlener , de begeleider wordt dan een derde partij die erbij komt en waar de familie en de cliënt mee rekening dient te houden. Deze driehoeksrelatie verloopt niet altijd soepel. Spanning is bijna inherent aan deze relatie en soms ontstaat strijd in plaats van samenwerking. Wie heeft het het beste voor? Wie weet het meeste? Wie kent hem / haar nu het beste? Hoe kunnen we uit die strijd blijven en hoe kunnen we spanningen binnen deze driehoek hanteren? Wat is er nodig als het evenwicht verbroken raakt. Hoe kunnen we nieuwe samenwerkingsprocessen op gang brengen vanuit betrouwbaarheid en vertrouwen in elkaar? We hebben in het leven vaak met mis-moetingen te maken ipv ontmoetingen. Mis-moetingen leveren frustraties op en angst om te verbinden . Vaak zijn mensen niet in staat om te ontmoeten omdat ze niet volwassen zijn geworden . Als gevolg daarvan creëren ze mismoetingen. Omgaan met elkaars verschillen lukt dan niet. Als je je onvoldoende hebt leren afbakenen en bij je autonomie bent gekomen is het ook niet veilig om te ontmoeten. Je bent dan bang jezelf te verliezen. De ontmoeting met de ander die zo anders is. Juist de verschillen mogen zichtbaar worden en daarin kan je elkaar versterken. Dat is juist de uitdaging ; jij beïnvloed de ander en de ander jou. Daardoor kom je tot betekenis als mens. Niet kunnen omgaan met de verschillen is een groot onrecht in het leven. Samenwerking staat of valt met echte verbinding tusssen mensen. Dat...
Recente reacties