Blij met mijn vuilnisman…

Blij met mijn vuilnisman….. Vanmorgen werd er aan de deur gebeld door een man die bij de gemeente Breda werkt. Hij zei me dat hij het snoeihout kwam ophalen en hij zei dat hij niets bij de straat zag liggen. Ik schrok en zei dat ik het vergeten was. Hij begon al over een nieuwe afspraak maken….. “Heb je even tijd”vroeg ik hem dan pak ik het meteen ( ik stond nog in mijn ochtendjas). “ Nou, ik rijd wel even een rondje ( hij moest nog bij enkele adresjes zijn) en dan haal ik het alsnog op als u dan zorgt dat het klaar ligt. En idd hij kwam het nog ophalen. Ik bedankte hem voor de moeite die hij had genomen. Zo’n moment van tot elkaar kunnen komen, van ‘de mens’ ontmoeten, die zomaar iets voor je wil doen. Die even bereid is om samen te kijken naar een passende oplossing. Dat is zo kostbaar. Zeker als je in het dagelijks leven mensen ontmoet die moeite hebben met samenwerking. Een vuilnisman, en het doet dus helemaal niet toe wat je hebt gestudeerd of wat je bent, die even iets geeft wat voor mij van betekenis is. Ik kon hem niet genoeg duidelijk maken hoe goed hij mij deed op dat moment. Wat is het heerlijk om iets te ontvangen wat ik nodig had. Daardoor voelde ik me erkent. Ik deed ertoe. Erkenning werkt ontsluitend. Is de opener in relaties, geeft vertrouwen en het verbindt mensen met elkaar. Wat is dat dan voor een krachtig middel? Drs. Ard Nieuwenbroek omschrijft het als volgt: Erkenning is de ander doen...