En ineens voelde ik me klein worden…

En ineens voelde ik me klein worden…..(reageerde ik zo overtrokken) Herken je dat? Dat je je ineens heel klein kan voelen naast een andere volwassene of zelfs bij een kind. Ineens komt er iets naar je toe, wat tegen je wordt gezegd, of door hoe het wordt gezegd of door de opeenvolging van gebeurtenissen dat je je erg ongemakkelijk doet voelen. Maar zelfs zo dat je je voelt alsof je een klein kind bent t.o.v. degene waar je gesprekspartner(s). De reactie die je dan geeft , is er een die je vaak van jezelf niet begrijpt. Hoe kan ik nu toch zó reageren? Kom op zeg! Je klapte dicht, kon geen woord meer uitbrengen, ik kon wel door de grond zakken. Of je voelde ineens een heel groot verzet , een rebel in jezelf, die de ander eens een rot schop zou willen geven, zodat die uit je gezichtsveld zou verdwijnen. Of je gaat je extreem onderdanig gedragen, meteen toegeven dat jij fout zat. Of je wordt ineens erg bang terwijl er nu geen reëel gevaar is. Wat kenmerkend is, is dat jouw reactie niet in verhouding staat tot datgene wat er op dat moment gebeurd. Het is een overtrokken reactie, die vreemd over komt. Zo wil je niet zijn of reageren en toch voel je het op zo’n moment, dat je haast geen kant meer uit kan, alleen nog maar die kant, die je niet wil. Een voorbeeld om het concreter te maken: Een bevriend stel vraagt jou een kaart voor hen te posten. Een gewone vraag, en jij voelt ineens een woede in je opkomen, je voelt...