by Rianne | mrt 15, 2022 | Rianne's Blog
Als je ouders je in plaats van onvoorwaardelijke liefde veel last hebben bezorgd kan dat je heel boos maken. Degenen waar je aan zou willen hechten en aan wie je vanuit je biologische bloedlijn loyaal zou willen zijn maken het je (haast) onmogelijk om een vertrouwensrelatie op te bouwen. Er is een pakket schuld ontstaan doordat ze nalatig waren, jou niet hebben gezocht en gehoord. Omdat ze andere zaken hadden die belangrijker waren dan tijd en aandacht aan jou te schenken. Ze staan in de schuld bij jou. Nu jij volwassen bent besef je dat je had willen ontvangen, de erkenning, je had de bevestiging willen voelen van dat je oké bent zoals je bent. In plaats daarvan moest jij veranderen naar hun ‘beeld’. Onrecht! Nu kan je niet meer krijgen wat je toen hebt gemist. Dat kan niet meer. Het is alsof je nu een kind heel veel eten gaat geven die toen in hongersnood zat. Dat werkt niet. Wel kan je nagaan of er nog erkenning mogelijk is van je ouders. Dat kan bv. in therapie. Je kan ook rond blijven tollen in je boosheid en beschuldigingen. Hoe begrijpelijk ook, dat houd je echter nog meer gebonden aan je ouders en levert je geen vrijheid op. Wat wel? Het antwoord op schuld is verantwoordelijkheid. Als je ouders hun verantwoordelijkheid (deels) niet namen om voor jou te zorgen, pak dan nu zelf verantwoordelijkheid voor je eigen leven om je steeds meer vrij te kunnen voelen. Dagelijks werk ik met heel wat mensen in mijn praktijk met vragen hieromtrent. Zoals: “Hoe kan ik nog vertrouwen? Ik wantrouw de mensen...
Recente reacties