Ik heb een WELKOM van jou nodig

Als volwassene hebben we nog steeds een welkom nodig, als je – iemand ontmoet – een nieuwe baan begint – bij een koor of groep gaat waar je niemand kent – als je naar een verjaardag gaat Een cliënt vroeg zich af of dat wel volwassen was om die behoefte te hebben? We raakten in gesprek over wat het met hem deed toen hij geen WELKOM kreeg op een nieuwe werkplek. Hij had als eerste reactie: Dat moet ik niet nodig hebben, ik kan toch gewoon mijn werk doen, dat is waarvoor ik hier ben. En tòch op een diepere laag… TRIGGERDE dit iets vanuit zijn kindertijd. Vader gaf hem niet de bevestiging dat hij belangrijk voor hem was. Dat gaf een gevoel van eenzaamheid. Om dat niet te hoeven voelen had hij een weg gevonden. Gewoon mijn vader vermijden. Hij zocht het wel bij moeder, die vader en moeder tegelijk probeerde te zijn. Nu als volwassene waren zijn eerste reacties bij het NIET WELKOM:  ‘Sterk zijn; op slot gaan; geen zin om er moeite in te steken; het gaat me toch niets brengen; weg wezen hier; zoek het uit’. En Er was een bewustzijn vanuit zijn groeiende zelfwaardering, dat hij er nu anders mee om wilde gaan. Niet vanuit zijn secundaire emoties.                                      Hij nam zich nu voor het eens als experiment te gaan zien, een avontuur waarin hij nieuw gedrag zou kunnen uitproberen. En ik word er nog voor betaald ook😊 Ik ga het in feedback terug geven wat het met me deed, mijn eerste dag op dit bedrijf. En ik ga uitspreken wat ik nodig heb om...