by Rianne | jun 5, 2023 | Rianne's Blog
Veel van onze problemen hebben als oorzaak STRESS. Daar worden we bozig van en merken het in de vorm van pijn of onrust. Goede zelfzorg is daarin onontbeerlijk. Wat leerde jij over zelfzorg? Wat lieten je ouders je zien over zelfzorg? Ze waren de hele dag in de weer, namen weinig pauzes en zorgden dat we niks tekort kwamen. We kregen verzorging, op tijd ons natje en droogje, kleding en we konden op vakantie. Ze zorgden dat we het financieel beter kregen en zo voor mogelijkheden om te studeren, te sporten om ons breed te ontwikkelen. Hoe ze voor zichzelf zorgden? Tja, daar vraag je me wat… Ze zorgden dat ze er netjes uitzagen en dat het huis en de tuin er netjes bij lagen, maar bedoel je misschien dat ze tijd voor zichzelf namen of stil stonden bij wat ze zelf nodig hadden of waar ze behoefte aan hadden. Nou Nee, het was sporadisch. Hoe vaak mijn moeder vertelde dat ze een keer alleen met de bus naar de stad ging om een BH voor zichzelf te kopen. Ik vroeg of ze daar dan echt de tijd voor nam en of ze dan ook nog een kopje koffie had gedronken in de stad? Nou nee, meteen weer terug want haar gezin wachtte. Zelfzorg zegt Ybe Casteleyn* begint met onszelf de moeite waard vinden. ( zelfwaardering) Dan kunnen we contact maken met wat we diep vanbinnen nodig hebben om ons goed te voelen, om gelukkig te zijn. Als onze eigen noden, onze behoeften ons gedrag sturen zorgen we goed voor onszelf. Zelfzorg is de veruiterlijking, het in praktijk omzetten...
by Rianne | mrt 21, 2023 | Rianne's Blog
Het lukt dan niet meer om mezelf te zijn… In welke situatie overkomt je dat? Elke keer als ik in een groep mensen ben, vraag ik me af hoe ze over me denken Denk je dat dit al een oud thema is in je leven? Stel je voor dat je op die lege muur nu een dia ziet met een kadertje eromheen, wat zie je daar dan op die dia van vroeger? Wat gebeurd daar? Wie is daarbij jou? Wat doe je daar? Vaak is wat je daar ziet dan een sleutelscène*. Zo’n sleutelmoment vertelt je iets over een gebeurtenis waarop je als kind je conclusies hebt getrokken of iets hebt besloten vaak om jezelf te beschermen in een situatie waar je er helemaal alleen voor stond. Ik ben bijna 9 jaar en sta daar bij mijn zus en haar vriendinnen en vertel spontaan iets uit mezelf waar ik aandacht voor wil. Ik wil er ook bij horen. Ze lachen om mij en ik krijg het gevoel dat ik iets doms heb gezegd. Ze lachen me uit, zo voelt het voor mij. Ik schaam mij en kan wel door de grond zakken. Ik trek me alleen terug op mijn kamer. Ze kiest 4 vloerankers uit voor de vriendinnen en voor haar zus en een voor zichzelf. ( we maken een opstelling van wie waar zich bevond) Als ze op de plek van haar kleine meisje staat voelt ze zich weer als in de situatie van toen. Dat is wat er gebeurd als ze in een groep komt dan voelt ze zich ook weer zo terwijl ze volwassen is....
by Rianne | feb 18, 2023 | Rianne's Blog
Te willen zien hoe haar eigen leven er voor stond. Niet langer weg te lopen, weg te kijken van haar werkelijkheid. Eindelijk stelde ze haar hart open en bij elk inzicht in zichzelf en haar situatie zei ze: “Goed dat ik het zie”! En zo gaf ze zichzelf eigen-waarde. Want ze keek het monster, wat zo overweldigend leek, steeds meer recht in de ogen. “Goed dat ik het zie”& “Ik ben er nu ook”. Ze gaf zichzelf daarmee positie, grond en ruimte. Ze hoefde niet meer te doen alsof alles in orde was, alsof ze gelukkig was. Nee, haar huwelijk, daar liep ze op leeg, ze kon daar niet geven en ontvangen wat zij nodig had. Ze zag stukje bij beetje wat ze met zichzelf deed door het te zoeken op een plek waar het niet te vinden was. Ze hoopte door haar zorg aan de anderen te geven te ontvangen van man en kind en kleinkind en vriendinnen. Die moesten ontvangen, haar zorg, die ze eigenlijk aan zichzelf moest besteden. Zelfzorg…was een heel klein restpostje. “Goed dat ik het zie”, zei ze weer, dat is wat anders als: “ik zie dat het handig is”. Dat te zien gaf haar verdriet, maar minder dan verwacht want ze kon er nu milder naar kijken. Ze was zo’n beetje haar eigen vriendin en deelgenoot aan het worden. Ze kon daardoor verdragen dat het er was en steeds eerlijker kijken naar haar monster met verschillende koppen en staarten. Elke keer als ze ernaar durfde kijken werd het wat minder beangstigend, wat kleiner en werden haar keuzes na verloop van tijd duidelijker. Ze...
by Rianne | jan 30, 2023 | Rianne's Blog
Het kan zijn dat jij een persoon bent die graag geeft en dan ook nog het liefst VEEL. Het voelt namelijk heel goed om te geven om en aan de ander. Het voelt zelden niet goed. En toch… Hoe is dit voor die ander? “Het is wel gemakkelijk zo iemand die veel geeft, dan hoef ik het niet te doen!” zegt de collega, die de verantwoordelijkheid niet goed durft op te pakken. “Het is heerlijk want bij zo iemand kan je altijd aankloppen en ga je niet met lege handen weg!”, zegt de buurvrouw die hulp durft vragen. “Het is lastig dat mijn vrouw zoveel geeft, ik voel me altijd in de schuld staan”, zegt haar man. “Dat geeft mij het gevoel dat ik het nooit genoeg kan doen”. “Het is Zo moeilijk om Nee te zeggen tegen mijn moeder of aan te geven dat ik het anders wil”, zegt de dochter, “want ze heeft me zoveel gegeven”. “Dat ze veel gegeven heeft, gebruikt ze ook als ‘recht’, waarmee ze opeist dat het dan op haar manier gedaan moet worden”. “Het is zo lastig dat jij altijd degene bent die het zo goed weet en zulke wijze dingen zegt, en ik bij jou altijd mag schuilen als ik het moeilijk heb, ik voel me dan klein worden. Ik wil ook van betekenis zijn voor jou”, zegt een vriendin. Herken je je in een van de voorbeelden? Wellicht…heb jij ook zo iemand in jouw omgeving. Ik herken me in het ‘veel willen geven’. Toen ik mijn opleiding volgde om therapeut te worden vroeg mijn lerares hoe groot de steen...
by Rianne | jun 14, 2022 | Rianne's Blog
Een bekende uitspraak is: Het is zaliger te geven dan te ontvangen. Kennelijk brengt ons dat meer voldoening en voegt het toe aan ons geluk. Hoe is het dan voor de ontvanger als ik geef? Sta jij daar wel bij stil? Geven kan zo je identiteit zijn geworden dat je niet eens ziet of de ander het wel kan ontvangen. Je bent daar als het ware blind voor geworden, je merkt het niet (meer) op. Je kan zelfs zoveel geven dat je de ander daarmee ‘in de schuld’ zet, omdat die nooit zoveel kan terug geven. Edo (fictieve naam) is zo’n gever. Hij is acht en veertig, heeft een vrouw en kinderen. Werkt als adviseur in een flink bedrijf, waar iedereen hem weet te vinden. En daarnaast is hij actief in het verenigingsleven. Bij Edo kan je altijd terecht als je ergens mee zit, hij is er voor je! Van Edo kan je op aan, hij zegt nooit ‘nee’. Als ik vraag aan Edo “Wat maakt dat je zoveel geeft”, is hij even stil. “Ik wil dat de ander gelukkig is” antwoord hij dan. En even later in ons gesprek merkt hij op: “Ik wil niet dat mijn kinderen en de ander het gemis en de pijn van afwezige ouders en vrienden zullen moeten ervaren, die ik had in mijn jeugd.” En “Ik zal alles doen en geven om dat te voorkomen”. Zijn kinderen zullen ontvangen! Het is onrechtvaardig voor Edo dat hij niet kreeg wat...
Recente reacties