by Rianne | mei 17, 2016 | Rianne's Blog
Waarom zou ik gaan praten bij een therapeut? Praten …lost dat iets op dan? Dat is de vraag die ik regelmatig tegenkom. En terecht! Goed dat je jezelf vragen durft te stellen over wat het je zal kosten of wat het je kan brengen. Soms komen mensen bij me die al e.e.a. hebben gezien in hulpverlenersland. Ze weten dat ze er zelf niet uitkomen, maar hopen dat ze niet weer teleurgesteld raken. Ik vraag dan naar hun ervaring bij andere hulpverlening en hoor zo wat ik vooral niet moet doen. Er zijn mensen die het nergens vinden omdat ze bv.de oplossing buiten zichzelf zoeken of alleen zoeken en niet in beweging komen. Wat ik meestal merk is dat mensen wel willen, maar geen inzicht hebben in de bomen van hun bos waar ze in verdwaald zijn geraakt. Een echte ontmoeting, dialoog, waar ik op aanstuur geeft dan mogelijkheden. Het werkt helend als iemand zich geleidelijk aan, door groeiend vertrouwen, leert open stellen. Kort op een rijtje wat het kan brengen: – Woorden vinden voor je gevoelens kan je rust en leefruimte geven. Doordat taal me het woord: “ondraaglijk” biedt, brengt onmiddellijk al een soort draaglijkheid met zich mee. – Begrip slaat een brug tussen jou en de ander en je voelt je daardoor minder eenzaam en meer verbonden. – Inzicht in jezelf door gerichte vragen en zichtbaar maken van je situatie. Je krijgt inzicht in hoe jij kijkt, denkt, handelt in jouw situatie en wat dat je brengt. – Wat doet jouw gedrag met de ander? Dat hoor je terug. Feedback geeft groeikansen. – Je wordt gezien in wat...
by Rianne | mrt 12, 2016 | Rianne's Blog
lezing op 8 april in Breda en 13 april in Schijf Geef je op door te bellen of mailen Wat kan je verwachten? In de workshop vertel ik meer over de kracht en de invalshoek van contextuele therapie in familierelaties. Het laat je wellicht “Anders kan kijken naar familierelaties”…als je tot dusver gedaan hebt. Dit is wat ik vaak van cliënten hoor in mijn praktijk, dat ze anders gaan kijken door de vragen die gesteld worden en door wat er zichtbaar wordt. Contextuele therapie is een therapie die betekenis geeft aan gedrag. Onze ouders hebben ons het leven geleerd door wat ze deden of niet deden. Zij stonden weer op de schouders van hun ouders. Intergenarationeel is er veel erfgoed doorgegeven. En wat doen wij er mee in onze generatie? Begrippen als loyaliteit, rechtvaardigheid in relaties, heroverwegen van de geschiedenis, balans in beweging, omgaan met elkaars verschillen, betrouwbaarheid zullen zeker terug komen. Ik geef vast enkele aanwijzingen over de inhoud d.m.v. vragen: Van je familie moet je het hebben…Hoe kan je ontvangen van je familie? Wat heb je van ze ontvangen? Wat vind je…heb jij je familie nodig? Hoe ben jezelf van betekenis voor je familie? Ja, maar…en er zijn ook grenzen!! Wat kom je tegen in je familie wat je lastig vindt? Hoe kan je je meer vrij gaan voelen in je familie? Wat maakt families invrij? Wat vind jij belangrijk om aan de volgende generatie door te geven? Natuurlijk is er gelegenheid om zelf met vragen te komen. Houd er wel rekening mee dat ik niet te diep individueel op je situatie zal gaan. Het wordt geen...
by Rianne | mrt 12, 2016 | Rianne's Blog
Schrijf u in voor de nieuwsbrief!U wordt u de hoogte gehouden van nieuws en blogs *Ja, Ik schrijf me in.Naam *Email * BevestigingBeveiligingscode: typ 2 getallen in *Bijvoorbeeld: 12Deze ruimte is voor spam beveiliging - <strong>a.u.b. blanko laten</strong>: Hoe doorbreek ik de cirkel van criticus? En ineens voel je je bedreigd! Je bent beland in een vervelende situatie. Niet dat je echt moet vluchten, want er is geen werkelijk gevaar, maar je bent bang voor pijn, schaamte of verlating. Vervelende emoties die je liever niet wilt voelen. Vaak maar nauwelijks voelbaar in stress of lichte paniek. Het kan komen doordat er kritiek op je afkomt. Of ineens een gedachte die je bang maakt. Bang voor ziekte of bang dat je voor gek staat. Of door signalen van je partner waardoor je het gevoel krijgt er helemaal alleen voor te staan, die ander waarvan je dacht dat die je steunde, geeft weer eens een ‘niet thuis boodschap’. Hoe kan je jezelf beschermen? Ik ga nu even door op het vb van kritiek wat op je afkomt. Mensen reageren heel verschillend op de onderliggende angst of bezorgdheid. Mogelijke reactie 1: Sommige mensen zijn zich niet bewust van wat er aan de hand is en voelen zich depressief. Ze zijn slachtoffer van wat er gebeurd. Het overkomt hen ineens allemaal en ze voelen geen kracht voor verweer. Ze ontvangen de negatieve boodschap en nemen die op als een spons. Misschien hebben ze dat altijd gedaan…dat als ze iets vervelends meemaakten dan lag het , dachten ze, aan henzelf. Dan introjecteren ze de sfeer of boodschap en dan komen zij met de last te...
by Rianne | jan 20, 2016 | Rianne's Blog
Henk heeft last van zo’n kritisch stemmetje over zijn lichaam. “Hij ziet er niet uit”. Zijn haar valt steeds meer uit en hij krijgt ook echt een buikje. Hij inspecteert zich elke dag meerdere keren. Dit heeft zijn relatie met vrouwen sterk beïnvloed. Hij vult vanuit zijn onzekerheid in dat vrouwen afkeurend naar hem kijken. Zijn moeder was hem altijd aan het inspecteren en leverde commentaar op alles wat, voor het oog, niet door haar beugel kon. Henk moet de controle erover houden. Nog een voorbeeld: Esthers moeder was niet zo’n warme moeder die haar kinderen met een kopje thee opving na schooltijd. Nee ze vond het belangrijk dat haar kinderen vroeg zelfstandig werden. Ze was ook niet zo van het knuffelen. Esther kon het niet zo goed vinden met haar moeder. Ze zag dat vriendinnetjes vaak een heel andere band met hun moeders hadden. Ze besloot dat zij een heel andere moeder zou worden. Haar perfectionisme en de innerlijke drammer vonden dat zij de perfecte moeder moest worden. Zij zal de fouten van haar moeder niet herhalen en zij zal slagen! Esther is echt vanuit zichzelf een fijn mens, maar regelmatig draait er iemand aan haar stuur. De opjutter en de perfectionist samen met haar criticus die Esther op alle fouten wijzen. Ze wordt er gek van! En het is vaak nog zo tegenstrijdig ook. Het ene moment ‘hoort’ ze de criticus zeggen dat ze er emotioneel meer voor haar kinderen moet zijn en het andere moment hoort ze dat ze hun meer moet loslaten, ze hebben ook ruimte nodig. Het ene moment hoort ze dat ze consequent...
by Rianne | nov 10, 2015 | Rianne's Blog
Een stap achteruit en je krijgt meer zicht op wat er gebeurd. Wat kan dat enorm helpen! Dat is wat vaak ontbreekt, we zitten er zo middenin en we zien door de bomen het bos niet meer. Je wordt geraakt en daar ga je… Je gevoelens zetten je aan tot acties. “Dat laat ik niet over mijn kant gaan…” “Met jou wil ik niets te maken hebben, als je zo tegen mij schreeuwt..” “Kom, laat mij dat maar oplossen…” Of : Ik trek me stil of huilend terug…jij begrijpt mij niet…jij snapt mij toch niet! Even een time out om te zien hoe ik reageer op jou. Vaak doen we dat niet en blijft het spel doorgaan. Want op jouw REactie volgt weer de REactie van je partner en dan weer die van jou. En het is ook altijd hetzelfde liedje, waar je allebei steeds toontjes lager van gaan zingen. En op het eind van het liedje ben je beiden teleurgesteld of boos. Hoe doe je dat nou als je in zo’n spel / dans terecht komt? Enkele tips: * Wees moedig en Stop het gesprek en spreek af er op een later tijdstip op terug te komen. Niet te lang wachten, want anders ben je niet meer betrokken bij elkaar en waar het over ging. Bij voorkeur dezelfde dag. Schrijf op wat jij wil dat je partner beslist van jou moet horen. * Soms kan je als je door hebt dat je in zo’n oud patroon of dans terecht bent gekomen er al bewust uitstappen. Door anders te gaan reageren dan wat je normaal doet. ——————— Als je...
by Rianne | sep 23, 2015 | Rianne's Blog
En ineens voelde ik me klein worden…..(reageerde ik zo overtrokken) Herken je dat? Dat je je ineens heel klein kan voelen naast een andere volwassene of zelfs bij een kind. Ineens komt er iets naar je toe, wat tegen je wordt gezegd, of door hoe het wordt gezegd of door de opeenvolging van gebeurtenissen dat je je erg ongemakkelijk doet voelen. Maar zelfs zo dat je je voelt alsof je een klein kind bent t.o.v. degene waar je gesprekspartner(s). De reactie die je dan geeft , is er een die je vaak van jezelf niet begrijpt. Hoe kan ik nu toch zó reageren? Kom op zeg! Je klapte dicht, kon geen woord meer uitbrengen, ik kon wel door de grond zakken. Of je voelde ineens een heel groot verzet , een rebel in jezelf, die de ander eens een rot schop zou willen geven, zodat die uit je gezichtsveld zou verdwijnen. Of je gaat je extreem onderdanig gedragen, meteen toegeven dat jij fout zat. Of je wordt ineens erg bang terwijl er nu geen reëel gevaar is. Wat kenmerkend is, is dat jouw reactie niet in verhouding staat tot datgene wat er op dat moment gebeurd. Het is een overtrokken reactie, die vreemd over komt. Zo wil je niet zijn of reageren en toch voel je het op zo’n moment, dat je haast geen kant meer uit kan, alleen nog maar die kant, die je niet wil. Een voorbeeld om het concreter te maken: Een bevriend stel vraagt jou een kaart voor hen te posten. Een gewone vraag, en jij voelt ineens een woede in je opkomen, je voelt...
Recente reacties