Henk heeft last van zo’n kritisch stemmetje over zijn lichaam. “Hij ziet er niet uit”. Zijn haar valt steeds meer uit en hij krijgt ook echt een buikje. Hij inspecteert zich elke dag meerdere keren. Dit heeft zijn relatie met vrouwen sterk beïnvloed. Hij vult vanuit zijn onzekerheid in dat vrouwen afkeurend naar hem kijken. Zijn moeder was hem altijd aan het inspecteren en leverde commentaar op alles wat, voor het oog, niet door haar beugel kon. Henk moet de controle erover houden.
Nog een voorbeeld: Esthers moeder was niet zo’n warme moeder die haar kinderen met een kopje thee opving na schooltijd. Nee ze vond het belangrijk dat haar kinderen vroeg zelfstandig werden. Ze was ook niet zo van het knuffelen. Esther kon het niet zo goed vinden met haar moeder. Ze zag dat vriendinnetjes vaak een heel andere band met hun moeders hadden. Ze besloot dat zij een heel andere moeder zou worden. Haar perfectionisme en de innerlijke drammer vonden dat zij de perfecte moeder moest worden. Zij zal de fouten van haar moeder niet herhalen en zij zal slagen!
Esther is echt vanuit zichzelf een fijn mens, maar regelmatig draait er iemand aan haar stuur. De opjutter en de perfectionist samen met haar criticus die Esther op alle fouten wijzen. Ze wordt er gek van! En het is vaak nog zo tegenstrijdig ook. Het ene moment ‘hoort’ ze de criticus zeggen dat ze er emotioneel meer voor haar kinderen moet zijn en het andere moment hoort ze dat ze hun meer moet loslaten, ze hebben ook ruimte nodig. Het ene moment hoort ze dat ze consequent moet zijn en het volgende moment stelt ze maar geen grenzen omdat de kinderen haar dan geen leuke moeder zullen vinden. Dan weer zegt haar criticus dat ze niet genoeg leuke dingen doet met haar kinderen en dan weer dat de agenda van de kinderen te overladen is. Kortom het is nooit goed wat ze ook doet, omdat er altijd weer een andere kant aan de mening zit.
Dit maakt haar erg onzeker. Esther wordt door deze criticus als een kind wat bevestiging nodig heeft. Ze verliest zichzelf hierdoor en is niet de onafhankelijke volwassene met respect voor wie ze is en wat ze ervan vindt.
Ze zoekt bevestiging bij iedereen die maar in haar buurt komt…haar man, haar vriendinnen, haar zus, de leraar van de school. De boeken, de nanny op tv en ook bij haar kinderen. Iedereen moet een vader of moeder voor Esther worden om haar te beschermen tegen de afkeuring van haar innerlijke criticus. Als zij van haar houden en achter haar staan, is Esther tevreden, maar als ze er anders over denken of als haar kinderen niet goed presteren, dan is ze nergens meer. Ze durft niets te doen wat haar kinderen ongelukkig zou maken. Dus grenzen stellen, ho maar…of corrigeren, dat kan je dan maar beter niet doen!
Als ze andere moeders ontmoet gaat ze meteen vergelijken. Daar maakt haar criticus weer gretig gebruik van. Ze verliest zo haar ik-gevoel. Ze is afhankelijk en daardoor super kwetsbaar voor de kritiek van anderen. Haar eigenwaarde is gebaseerd op de mening van de ander, daar, buiten haarzelf verwacht ze haar bevestiging. Opkomen voor haarzelf lukt ook niet, want wie zegt dat zij het goed ziet? En dan sta je voor gek! Als reactie op haar onzekerheid activeert deze houding bij haar man de houding van ‘de rechter’. Hij keurt haar gedrag af. De ergste nachtmerrie van Esther wordt werkelijkheid. Ze wordt afgewezen en ze voelt zich in de steek gelaten.
Niemand kan haar echter redden uit de pijn die de criticus veroorzaakt. Zij kan hem alleen zelf leren ontmaskeren.
Mijn bedoeling van een blog is een niet te lang inspirerend stukje te schrijven waar je jezelf in kan herkennen. Volgende keer wil ik er verder op in gaan.
Wat je in de tussentijd kan doen is een dagboekje bij houden, waarin je opschrijft wat jouw innerlijke criticus tegen je zegt. Zo plaats je hem al buiten je. Probeer ook je gevoelens en je emoties op te schrijven, die je erbij ervaart .
Kom eens langs als je hierover door wil praten of stuur me een mailtje met jouw vraag.
Recente reacties