Over – grenzen – spel
oktober 2014-10-21
Waarom doe ik wat ik doe?

Dat is een vraag die ik vaak hoor van mijn cliënten.

Bv. Overspel. Een tijd geleden vertelde een man dat hij overspel had gepleegd en niet wist waarom hij dit zijn vrouw en gezin aan had gedaan.
Nu kan je gaan oordelen over hem….

Ik heb op een gegeven moment het uitgangspunt gekozen: Ieder heeft een goede reden waarom hij doet zoals hij doet.

Dat helpt mij te kijken achter de buitenkant. Wie gaat daarachter schuil. En vooral ook welk onrecht, wat heeft allemaal invloed gehad op deze man zodat hij iets doet wat hij niet wil doen?

In de gesprekken kwamen we erachter dat deze man vroeger altijd de braafste was geweest van alle kinderen. Hij gehoorzaamde altijd! Gaf wat zijn ouders hoopte te ontvangen. Hij was een voorbeeldig kind. Niks op aan te merken. M.a.w. Hij was degene die altijd binnen de lijntjes kleurde. Herkent u zich hierin als lezer? Of was u de rebel? Of nog anders?

Je kan je afvragen hoe rechtvaardig het is voor een kind om altijd gehoorzaam te zijn?

Ik was vroeger best ondeugend en daar ben ik blij om. Dan was er aan mij nog iets op te voeden en heb ik ook ruimte gevoeld om te experimenteren met grenzen.

Deze man had niet geleerd zijn eigen grenzen te gaan voelen. Alleen de grenzen van zijn ouders. Daar was hij aan blijven geven. Hij was in dat geven niet gezien en niet begrensd. Hij had niet geleerd te spreken over zijn gevoelens, noden en beleving. Zijn ouders hebben hem niet gesteund in het vinden van zijn eigenheid…..wat past er nu bij jou? Hoe is het nu voor jou?
Hij heeft niet geleerd trouw te zijn aan zichzelf en daardoor kan hij ook niet trouw zijn in zijn relatie. Zijn vrouw zei: “Kan je je voorstellen dat ik me vaak niet gesteund heb gevoeld in de opvoeding van onze kinderen. Ik stond er alleen voor”. Hij had niet geleerd zijn eigen plaats in te nemen als man, als vader.
Als vader ben je betrouwbaar als je voldoende kan geven wat je kinderen nodig hebben.
Als echtgenoot ben je betrouwbaar als je bij jezelf kan blijven én je kan verbinden.

Doordat hij niet zag wat er scheef was gegroeid kon hij daarin niet verantwoordelijk handelen. Ik zeg niet dat hij niet verantwoordelijk is. Dat is hij wel voor wat hij ermee doet / gedaan heeft. Nu hij ziet waarin hij steun en ontwikkelingskansen gemist heeft gaat hij aan een inhaalslag beginnen. Blij met de inzichten en intens verdrietig dat het zover is gekomen pakt hij zijn verantwoordelijkheid op. Hij heeft be-rouw.
Nu gaat hij ontdekken waar zijn grenzen liggen, leert zijn grenzen te voelen….Er is nog een hele weg te gaan. Deze man heeft al kleinkinderen, en gaat nu ontdekken wie hij zelf is. Wat zijn behoeften zijn en leren verwoorden wat hij vindt, voelt en denkt. Leren te verschillen van zijn vrouw en conflikt aan te gaan. Want dan kan hij betrouwbaar worden en dat is wat hij wil.

Wilt u vaker mijn blog ontvangen?
Laat dan even uw naam achter op de homepagina bij inschrijven voor de nieuwsbrief .
Dan zorg ik ervoor dat u hem 1 keer per maand in uw mailbox vindt.
Vriendelijke groet van Rianne.