Als ik een vrije middag heb vind ik het heerlijk om naar de kringloopwinkel te gaan en rond te snuffelen tussen de spulletjes die daar zijn uitgestald. Vaak vind ik dan iets wat voor degene die het wegdeed geen betekenis meer had of overbodig was, maar waar ik opnieuw waarde in zie. Zoals deze stoelen die nu weer dienst doen als bankje. ( Hoe verbonden…:)
Op linkedIn werd ik getroffen door wat Marjon Broekhuizen een jaar geleden schreef over dit onderwerp . Ze zegt dat zelfontplooiing niet meer de hoogste behoefte van de mens is, maar dat Zingeving, het van betekenis zijn, het DNA wordt van deze nieuwe tijd. Dat wat het hoogste in de pyramide van behoeften staat bij Maslow, zelfontplooïng, verschuift een plekje naar beneden. Wij willen blijkbaar in onze tijd weten wat de relevantie is van wat wij doen binnen het grotere geheel. We vinden het niet meer zo belangrijk welke rang of status we hebben of dat we rijk zijn, maar dat we betekenis hebben in de verbinding.
Een mooie nieuwe trend.
Een cliënt vertelde dat ze in de straat waar ze woont een buurvrouw tegenkwam, die haar vroeg hoe het met haar ging. Ze vertelde de buurvrouw dat het momenteel niet zo best ging en haar tranen liepen spontaan over haar wangen. De buurvrouw vroeg haar om een kopje koffie te komen drinken. De cliënt vertelde dat ze ineens zo had moeten huilen en ze had benoemd wat haar dwars zat. Ze had ook gemerkt dat het een verschil maakte dat ze nu huilde terwijl iemand haar tranen zag en haar verdriet hoorde. Ze had dit tegen haar buurvrouw uitgesproken. Door dit uit te spreken gaf ze betekenis aan wat de buurvrouw voor haar deed.
Van betekenis zijn we in relaties.
Dat willen we allemaal, dat maakt dat we ertoe doen, dat ons leven een verschil maakt. En dat kunnen we niet op ons eilandje, daar hebben we elkaar bij nodig. We komen daarmee uit bij onze diepere drijfveren, onze motivaties die ons in beweging zetten.
In relaties, in de kring om jou heen daar ben je van invloed door wat je doet en niet doet. In wat je geeft en in wat je ontvangt. Als je een gever bent brengt je dat vaak dankbaarheid. Als je heel gedreven geeft, wordt het je niet altijd in dank afgenomen. Het kan dan zijn dat het te veel is wat je geeft.
Je kent ze vast wel die mensen die zo overtuigd zijn van wat ze te brengen hebben. Ze geven je een kalender voor je verjaardag, want dat vinden ze zelf zo fijn. En jij zit helemaal niet te wachten op zo’n ding. – De ontvanger maakt uit of het passend is wat gegeven wordt.-
Of mensen die heel verbouwereerd zeggen: “Wanneer komt er nu eens iets terug, ik geef al zoveel”. “Ik stop ermee, het kan niet altijd van een kant komen”. – Is er een vraag om wat je geeft?-
Of mensen die veel ruimte innemen in een gesprek omdat ze zoveel te geven hebben. – Ze ontnemen daarmee de kans van de ander om ook te geven en daarmee van betekenis te zijn. –
Wie maakt er uit wat past om te doen of te zeggen of te geven?
Dat maak je samen uit. Gesprek erover en feedback geven is daarom van groot belang zodat je beiden kansen krijgt en je bij kan sturen. Stel je voor dat je de persoon die zoveel wil vertellen feedback geeft. “Ik heb naar je geluisterd en ik hoor dat je..( betekenis / erkenning )..nu wil ik ook graag dat je even naar mij luistert.” Je helpt die ander met begrenzen en vraagt ook ruimte voor jezelf.
Het is heerlijk om vandaag te beseffen en te benoemen wat iemand voor jou betekent!
Recente reacties