Hoe combineer ik… Verantwoordelijkheid & Verlangen?
“Kan jij ook zo genieten van verantwoordelijkheid dragen?”
Het geeft zo’n voldoening als je hebt kunnen inspelen op de situatie die zich voordeed. Je hebt kunnen bijdragen in een situatie op een passende manier. Je hebt bv een grens gesteld waar die nodig was of een reactie gegeven waar die ander wat aan had. En je bent je ook bewustgeworden dat je zelfs ook door ‘eens niet te geven’ je je verantwoordelijkheid kan nemen. Je geeft de ander de kans om…
Dat ging vroeger anders.
Bij de eerste beste vraag van een ander, gingen er meteen allerlei bellen rinkelen en je stond al klaar. Bereid als je was…was het antwoord altijd : “JA”.
‘Je kan die ander toch niet teleurstellen’, stel je voor…dan ben jij niet meer die goeie vriend / vriendin, buurvrouw of werknemer. Of nog dichterbij een goede zoon,dochter, vader of moeder. Wanneer ben je een goede moeder? Wat hoort daarbij, kan je je afvragen.
Als we stil staan bij hoe we verantwoordelijkheid dragen dan is het van belang over welke relatie we het hebben. Van een kleuter verwachten we andere dingen dan van een volwassen man. Een kind mag geven, maar hoeft niet te kunnen wat een volwassene kan. Logisch toch!
Zo logisch is het niet. Van kinderen wordt onbewust vaak veel gevraagd. Denk bv. eens aan een gezin waar de ouders veel ruzie hebben, of waar een gespannen sfeer hangt. Het kind voelt dat de ouders in hun onmacht zitten. Hier moet iets worden opgelost en mijn ouders komen er niet uit! Zo’n kind gaat verantwoordelijkheid oppakken voor de nood die er is. De verantwoordelijkheid wordt een last doordat het ver boven het kunnen van het kind uit stijgt. Het gaat bemiddelen of zorgen door bliksemafleider te zijn of het gaat de clown spelen om te zorgen voor de sfeer. Het kind kan niet meer echt onbezorgd kind zijn en komt vaak niet met wat hij zelf nodig heeft. ‘Pappa en mamma hebben het al druk genoeg’ voelt het kind aan. Ook kan dit kind zich enorm gaan aanpassen, pleasen, waardoor het niet zichzelf wordt, maar het probeert zijn ouders naar de zin te maken. Als hij of zij later het begrip ‘verantwoordelijkheid’ hoort komt er als eerste reactie vast al een zucht of een tegen- op- zien of tegenzin in hem op. Begin niet er niet aan….onbegonnen werk!
Werd er gezien wat jij gaf aan je vader of moeder of juf, meester of oma? Werd je gewaardeerd hierin? Dat zal invloed hebben hoe jij de zin ziet / voelt van jouw inbreng.
Wat roept het begrip ‘verantwoordelijkheid’ bij jou op?
Zullen we het over iets anders hebben? ‘ Vakantie ‘.
Bij veel mensen roept het begrip ‘verantwoordelijkheid’ weerstand op… we moeten al zoveel! Als we het eerst eens over verlangen kunnen hebben , dan praat ik daarna verder. Leven uit verlangen, want dan voel ik me vrij. En als we het dan ook nog eens heel goed willen doen, ben je bang dat het niet goed genoeg is. We willen niet tegenvallen voor onszelf en ‘de opdracht-gever’, want dan krijgen we last van schaamte.
Ik zeg vaak tegen mezelf: “Wil je leven of wil je het perfekt zijn?” Oké, LEVEN ! Daar horen ook onhandige keuzes bij, “that’s part of the game.”
Wat zou het toch fantastisch zijn als je het kan combineren…
Verlangen én verantwoordelijkheid
Hoe verlang jij ernaar verantwoordelijkheid te dragen? Wat zou je dan anders doen?
Als er teveel accent ligt op jouw verantwoordelijke zorg vóór de ander kan maken dat je voelt/denkt: “Het leven is heel zwaar voor mij”. Vaak is dat het gevolg van ongepast verantwoordelijkheid naar je toehalen. Je gaat over de grens van jezelf en de ander als je probeert de emotionele last vóór een ander te dragen…..met als illusie dat het lichter wordt voor de ander. Het is vaak passender de ander zijn ‘eigen last’ te gunnen, daar word hij nl. sterk van. Natuurlijk kunnen we helpen ondersteunen door te luisteren als het te zwaar is, of gewoon een handje uitsteken bij een zware klus.
Verlangen brengt je bij jezelf . Bij wat jij nodig hebt om te ontvangen zodat je kunt blijven… geven.
Verlangen bepaalt je bij WAT en HOE…?
Waar verlang je naar om te doen? En hoe ga ik dit praktisch inplannen of realiseren?
Het kan ook zijn dat jij het gevoel hebt dat jij altijd de kar al moet trekken, je bent moe en uitgeblust. Wellicht is het dan goed de tijd te nemen om uit te rusten en zo de verantwoordelijkheid voor jezelf anders te gaan invullen. Dan kan het ‘verantwoordelijk’ zijn dat je in je hangmat gaat . Een lekker boek die je speelsheid, de onbevangenheid en creativiteit van jouw oorspronkelijke ‘kindgevoel’ weer aanboren.
Er was een man die ging kikkervisjes vangen in de polder. Hij gaf ruimte aan wat in hem opkwam. Hoe leuk kan verantwoordelijkheid zijn.
Passende verantwoordelijkheid gaat op de eerste plaats altijd om zelfzorg.
Ik had lang het idee bij verantwoordelijkheid dat het ging om véél geven aan de ander, totdat iemand me zei:
“Niet het vele is goed maar het goede is veel.”
Ik krijg er energie van als ik iets ontvang wat ik net nodig had en ook als ik dat kan geven!
Recente reacties