Als volwassene hebben we nog steeds een welkom nodig,
als je
– iemand ontmoet
– een nieuwe baan begint
– bij een koor of groep gaat waar je niemand kent
– als je naar een verjaardag gaat
Een cliënt vroeg zich af of dat wel volwassen was om die behoefte te hebben?
We raakten in gesprek over wat het met hem deed toen hij geen WELKOM kreeg op een nieuwe werkplek. Hij had als eerste reactie: Dat moet ik niet nodig hebben, ik kan toch gewoon mijn werk doen, dat is waarvoor ik hier ben. En tòch op een diepere laag…
TRIGGERDE dit iets vanuit zijn kindertijd.
Vader gaf hem niet de bevestiging dat hij belangrijk voor hem was. Dat gaf een gevoel van eenzaamheid.
Om dat niet te hoeven voelen had hij een weg gevonden. Gewoon mijn vader vermijden. Hij zocht het wel bij moeder, die vader en moeder tegelijk probeerde te zijn.
Nu als volwassene waren zijn eerste reacties bij het NIET WELKOM:
‘Sterk zijn; op slot gaan; geen zin om er moeite in te steken; het gaat me toch niets brengen; weg wezen hier; zoek het uit’.
En
Er was een bewustzijn vanuit zijn groeiende zelfwaardering, dat hij er nu anders mee om wilde gaan. Niet vanuit zijn secundaire emoties. Hij nam zich nu voor het eens als experiment te gaan zien, een avontuur waarin hij nieuw gedrag zou kunnen uitproberen. En ik word er nog voor betaald ook😊
Ik ga het in feedback terug geven wat het met me deed, mijn eerste dag op dit bedrijf. En ik ga uitspreken wat ik nodig heb om goed te kunnen samenwerken. Zo ga ik mezelf serieus nemen met mijn behoefte.
Ik liet een lijstje zien met hechtingsbehoeften:
> Acceptatie
> Nabijheid
> Begrepen worden
> Belangrijk…( er mogen) zijn
> Geliefd worden
> Gewaardeerd worden
Welke behoefte springt eruit?
Cliënt: “De ‘behoefte belangrijk zijn’, maar die behoefte verafschuw ik. Dat is wat mijn vader laat zien. Hij wil altijd zo belangrijk zijn…
TH. “Zou het kunnen zijn dat hij indirect hiermee zijn behoefte op de kaart zet, die er als kind niet kon zijn?” “Misschien wilde hij ook voelen dat hij belangrijk was voor zijn ouders”.
Oh jaa…….
En is dat een legale behoefte? Als kind is het een voorwaarde om je te kunnen verbinden. De volwassene is daar verantwoordelijk voor.
En mag je die behoefte als volwassene ook hebben?
Bovenstaande behoeften zijn basisbehoeften van Hechting. Sue Johnson, baseert haar gedachten op Bowlby, een erkent wetenschapper op gebied van hechting, geeft aan dat we als volwassenen nog steeds bevestiging en geruststelling nodig hebben in onze basis behoeften. Ben jij er voor mij, als ik je nodig heb? Als we die niet krijgen ervaren we ons diep van binnen onveilig. Gevoelens die dan in ons opkomen kunnen zijn:
– Niet voldoen
– Eenzaam
– Niet geliefd
– Weggezet
– Angstig
– Verdrietig
– Verlaten
– In paniek
We associëren behoeftig zijn vaak met ZWAK ZIJN. We rationaliseren ze vaak weg als niet volwassen, belachelijk, niet nodig.
Het is heel volwassen om je primaire gevoelens en je eraan gekoppelde behoeften te zien, ze welkom te heten. Pas wanneer JIJ WELKOM bent bij jezelf kan je verwachten dat de ander je serieus zal nemen als je kenbaar maakt wat jij nodig hebt.
Het is afhankelijk van de context wat daarin passend is om te vragen.
Je bent zelf de eerst verantwoordelijke voor je eigen behoeften. Kijk wat je daarin aan jezelf kan geven en wat passend is om te vragen.
Ik ontmoet veel volwassenen die hun behoeften wegrationaliseren, waardoor ze onvervuld blijven en onvervulde behoeften fungeren als pijnplekken waarop je getriggerd kan raken. Verantwoordelijkheid nemen voor je behoeften is dus belangrijk.
HOE HEET JIJ JE BEHOEFTEN WELKOM?
Vind je dit lastige materie of heb je er weinig zicht op bij jezelf, maak dan eens een afspraak om er samen naar te kijken.
WEES WELKOM!
Recente reacties