Ik ben bang voor mijn gevoelens, dat ze met me op de loop gaan.
Bang voor wat anderen van me vinden, als ik zeg dat ik… Bang dat ik niet voldoe aan de verwachtingen van… Bang dat ik er niet bij hoor als ik me niet aan pas.
Angst kennen we allemaal. Het kan zo’n ‘unheimnis’ gevoel geven, zo onbehaaglijk. Niet beschermd. Je wilt er het liefst meteen vanaf. Zekerheid ervoor in de plaats. Vastigheid. Waar houd je je aan vast? Hoe krijg je zo snel mogelijk alles weer onder controle?
Je wil helemaal niets met die angst! Je wil hem weg hebben, liefst zover mogelijk van jou vandaan. Een cliënt kreeg het advies van een kennis: “Probeer je angst te omarmen”. 
Ze vroeg mij hoe ze dat kon doen…
* Stel je voor dat er een bus stopt in jouw straat, daar stapt een passagier uit. Hij komt voor jou en heeft cadeaus meegebracht. Hij biedt ze jou aan. De naam van de passagier is ‘Angst’. Zou jij hem binnen laten? Je aarzelt en wil de deur voor zijn neus dicht doen. Maar, wat heeft hij jou te vertellen…wat heeft hij te brengen? De nieuwsgierigheid wint het. Je laat hem binnen, hij neemt plaats tegenover jou. Je geeft hem een kopje koffie en gaandeweg durf je hem meer aan te kijken. Jullie raken in gesprek.
Je pakt een van de cadeaus uit, het is een spiegel. Je kijkt er in en ziet jezelf met een afgesloten blik, teruggetrokken. ‘ Ik laat mezelf niet zien.’ De angst vraagt je of je bang bent om afgewezen te worden, bang om alleen te worden gelaten. Je zegt: “ja, dat klopt”. Je kijkt met de ogen van die ander naar jouzelf. Jij denkt te weten wat die ander van jou vindt. Maar dat is niet reëel. Het geeft jou dat onveilige gevoel. Je ontdekt dat je reageert door jezelf te bewijzen. Je gaat heel zeker doen, om er boven te staan. Je bent jezelf niet meer. Je laat je jezelf in de steek. Je doet net of je kwetsbare kant er niet is. Die druk je weg.
Hoe kan je met mededogen naar jezelf gaan kijken? Daarvoor kan je zelf verantwoordelijkheid op pakken. De verantwoordelijkheid die je eerder weg gaf aan de ander. Daardoor wordt je afhankelijk van hoe die ander jou zal bejegenen. En daar heb je geen grip op. Jij hebt de keuze – aan welke gedachten- jij je wilt hechten over jezelf. Neem jezelf serieus als vertrekpunt! Daardoor haal je veiligheid naar je toe, en kom je weer terug bij jezelf …op eigen grond. En laat gaan wie je denkt te moeten zijn.
Bij angst gaan er allerlei allarmbellen rinkelen. Je krijgt de neiging om te vluchten: GEVAAR Gevaar voor wie? Angst heeft als mooie kant dat het je waarschuwt als er werkelijk gevaar is. Als er echter geen werkelijk gevaar is, hoef je niet te vluchten. Angst houd je dan weg van wat je werkelijk nodig hebt. Deze angst is vaak een secundaire reactie. Daaronder zitten primaire emoties, die vertellen je over jouw behoeften. Als je dáár wat mee gaat doen, zet het werkelijk pas zode aan de dijk. Je kan dan voor jezelf zorgen in wat je werkelijk nodig hebt. Wat een cadeau…als je durft te kijken onder je angst!
Zo’n 1e, secundaire reactie komt vaak voort uit eerdere indrukken in relaties en gebeurtenissen in je leven. Misschien al uit je kindertijd. Herinneringen, die zitten opgeslagen in jou zelf. Ze bepalen mede jouw reageren als er iets getriggerd raakt in het heden. Om je angst te omarmen heb je veel moed nodig. Ook kan het ingewikkeld zijn omdat angst zo’n aandacht vraagt en ervoor zorgt dat je blokkeert in je gewone dagelijkse leven. Het is daarom goed om er samen met iemand over te praten, die jou hierin verder kan brengen.
Recente reacties