Ik voel me vaak zo onzeker, en schaam me daarvoor.

Het lukt dan niet meer om mezelf te zijn… In welke situatie overkomt je dat? Elke keer als ik in een groep mensen ben, vraag ik me af hoe ze over me denken Denk je dat dit al een oud thema is in je leven?   Stel je voor dat je op die lege muur nu een dia ziet met een kadertje eromheen, wat zie je daar dan op die dia van vroeger? Wat gebeurd daar? Wie is daarbij jou? Wat doe je daar? Vaak is wat je daar ziet dan een sleutelscène*. Zo’n sleutelmoment vertelt je iets over een gebeurtenis waarop je als kind je conclusies hebt getrokken of iets hebt besloten vaak om jezelf te beschermen in een situatie waar je er helemaal alleen voor stond. Ik ben bijna 9 jaar en sta daar bij mijn zus en haar vriendinnen en vertel spontaan iets uit mezelf waar ik aandacht voor wil. Ik wil er ook bij horen. Ze lachen om mij en ik krijg het gevoel dat ik iets doms heb gezegd. Ze lachen me uit, zo voelt het voor mij. Ik schaam mij en kan wel door de grond zakken. Ik trek me alleen terug op mijn kamer. Ze kiest 4 vloerankers uit voor de vriendinnen en voor haar zus en een voor zichzelf. ( we maken een opstelling van wie waar zich bevond) Als ze op de plek van haar kleine meisje staat voelt ze zich weer als in de situatie van toen. Dat is wat er gebeurd als ze in een groep komt dan voelt ze zich ook weer zo terwijl ze volwassen is....