by Rianne | mei 31, 2019 | Rianne's Blog
We hebben het druk! We besteden met elkaar veel aandacht aan onze kinderen, ons werk, ons huishouden en als moeder willen ook nog liefst een speciale taart zelf bakken. Wat bak jij ervan? Waar ben jij op gefocust? Kies jij bewust of lijk jij meer op een ongeleid projectiel wat alle kanten op schiet naar waar je aandacht wordt gevraagd? Zonder focus …géén taart. De meeste van ons, moeders, zijn zich best bewust van wat ze belangrijk vinden in hun leven nl. de kinderen! Je bent niet zomaar toevallig moeder geworden. (meestal) Ik vroeg me af wat het zoal met zich meebrengt dat kinderen in deze tijd zo vóórop staan? Wat ik tegen kom in de praktijk is dat het zeker mooi is van onze tijd dat er meer aandacht is voor de behoeften en gevoelens van onze kinderen. Als ze daarin worden gezien en erkent en dit wordt benoemd dan geef je daarmee een geweldig cadeau mee voor hun leven. Daarnaast wordt de plek van de kinderen vaak wel erg groot gemaakt. In uitspraken als: “als je kind maar gelukkig is, dan ben ik het ook”, maken we ons erg afhankelijk van het geluk van onze kinderen. Er kan een druk bij je kind komen te liggen, want hij moet maken dat hij gelukkig is…anders ben jij het niet. Kinderen moeten gaan voorzien in het geluk van de ouders. Het kan zomaar zijn dat er een onbalans moet worden gecompenseerd bij de ouders, door de aandacht op de kinderen te richten. Zij moeten door hun prestaties of door een lief/ verantwoordelijk kind te zijn ervoor zorgen dat...
by Rianne | sep 25, 2018 | Rianne's Blog
Er wordt veel van mij gevraagd door mijn kinderen, mijn partner en daarnaast ook op mijn werk, de kerk en het bestuur van de vereniging niet te vergeten. ‘Als je iets doet dan moet je dat goed doen’. Zo hebben mijn ouders me verantwoordelijkheid bijgebracht. En dat is niet verkeerd vind ik. Zo ben ik, dat past bij mij. En toch kan ik het nooit goed genoeg doen. Ik schiet steeds tekort en daar wordt ik heel saggerijnig van. Zet ik me wat meer in voor mijn vrouw, dan heeft ze altijd nog wel iets waar ik niet aan heb gedacht. Zet ik me wat meer in voor mijn werk dan klagen mijn kinderen dat ik zo weinig thuis ben. Ik wordt hier erg boos over. Ik heb het gevoel dat er aan alle kanten aan mij getrokken wordt. Ik kan er nooit genoeg zijn vóór de ander. Het is gewoon niet fair. Ik ben er ook nog! Als mijn vrouw erover begint dan denk ik eigenlijk: ”zeik niet zo” “zie je dan niet wat ik allemaal doe en laat voor jou!” Waar ik ook over nadacht, zei deze cliënt is dat ik het zo oneerlijk vind dat mijn vrouw zoveel aandacht heeft voor de kinderen en veel minder voor mij. Ik voel me op de 2e of derde plaats staan. En wat ik ook doe, het valt verkeerd. Het lijkt wel of ik het niet aanvoel. Ik dacht zelfs eens: Ben ik misschien licht autistisch? Wat ik dan doe in zo’n situatie? Ik wordt boos, ga verwijten en trek me terug in mezelf. In therapie ben ik...
by Rianne | jan 7, 2017 | Rianne's Blog
Ik ben Camilla, nu 12 jaar. 2 jaar geleden zijn mijn ouders gescheiden en nu heeft mijn vader een nieuwe vriendin. Ik kan daar maar niet aan wennen. Het enige wat ik wil is dat mijn vader en mijn moeder alles vergeten wat er gebeurd is en opnieuw zouden beginnen. Maar dat zullen ze niet doen. Nog in geen honderd jaar. Ik kan me daar heel kwaad over maken. Weet je, toen mijn ouders uit elkaar gingen was het ook wel een opluchting, geen ruzies meer of van die spanningen in huis, waar ik niks mee kon. Ik ging vanaf die tijd de ene week bij mijn vader en de volgende week bij mijn moeder wonen. Best een gedoe! Gelukkig woont mijn vader nog in ons huis van altijd… het voelt alleen zo anders, ik mis ONS … Nu mijn vader die vriendin heeft let hij echt niet meer op mij, hij loopt met zijn hoofd in de wolken. Hij maakte altijd alle afspraken met mij samen en nu gaat hij dat met haar doen en zegt hij alles over zijn werk tegen haar. Ik val uit tegen mijn vader over vanalles. Die vrouw, die hij helemaal nog niet lang kent en die niks met ONS te maken heeft, krijgt zomaar al zijn aandacht. Hij wil ook al de bezoekregeling veranderen omdat hij haar dan nog meer kan zien. Zij heeft ook nog twee van die etterbakkies van kinderen die in ONS huis met treintjes spelen en dan ruzie maken. Walgelijk! Dat ze die twee thuis laat, ik heb daar niks mee! Nou ik ben er helemaal klaar mee....
by Rianne | nov 23, 2016 | Rianne's Blog
Als ik een vrije middag heb vind ik het heerlijk om naar de kringloopwinkel te gaan en rond te snuffelen tussen de spulletjes die daar zijn uitgestald. Vaak vind ik dan iets wat voor degene die het wegdeed geen betekenis meer had of overbodig was, maar waar ik opnieuw waarde in zie. Zoals deze stoelen die nu weer dienst doen als bankje. ( Hoe verbonden…:) Op linkedIn werd ik getroffen door wat Marjon Broekhuizen een jaar geleden schreef over dit onderwerp . Ze zegt dat zelfontplooiing niet meer de hoogste behoefte van de mens is, maar dat Zingeving, het van betekenis zijn, het DNA wordt van deze nieuwe tijd. Dat wat het hoogste in de pyramide van behoeften staat bij Maslow, zelfontplooïng, verschuift een plekje naar beneden. Wij willen blijkbaar in onze tijd weten wat de relevantie is van wat wij doen binnen het grotere geheel. We vinden het niet meer zo belangrijk welke rang of status we hebben of dat we rijk zijn, maar dat we betekenis hebben in de verbinding. Een mooie nieuwe trend. Een cliënt vertelde dat ze in de straat waar ze woont een buurvrouw tegenkwam, die haar vroeg hoe het met haar ging. Ze vertelde de buurvrouw dat het momenteel niet zo best ging en haar tranen liepen spontaan over haar wangen. De buurvrouw vroeg haar om een kopje koffie te komen drinken. De cliënt vertelde dat ze ineens zo had moeten huilen en ze had benoemd wat haar dwars zat. Ze had ook gemerkt dat het een verschil maakte dat ze nu huilde terwijl iemand haar tranen zag en haar verdriet hoorde. Ze...
by Rianne | sep 26, 2016 | Rianne's Blog
Je hoort van een vriend of vriendin dat er iets boven water is gekomen wat niet kan worden opgelost. De diagnose is uitgesproken. Dat wat onderhuids speelde heeft een naam gekregen, het is vastgesteld. O, wat erg… Hoe kan ik reageren? Ik weet het even niet. Wat? Ik weet het helemaal niet… Dat zeg ik dan ook maar… “Wat erg voor je, ik weet even niet goed wat ik hierop kan zeggen”. In mij voel ik van alles tekeer gaan. Ik voel de klap mee met diegene waar ik van hou. Ik voel vooral veel boosheid. Dit mag niet gebeuren, dit kan niet! Ik voel hoe ik de werkelijkheid die zich nu aandient wil ontkennen. Onmacht voel ik, ik wil het niet accepteren! Het maakt me vooral heel boos. Waarom kan dit niet worden opgelost? Wie of wat is hiermee gebaat? Vragen komen in me op, die ik ook niet kan beantwoorden. Het kan zijn dat je het daarna weer naast je neer legt. Je kan ook niet bij alle onrecht stil staan wat er is. Ik zal die vriend of vriendin volgende week weer eens bellen. Het kan ook zijn dat je in de boosheid blijft hangen, het is zo’n soort cliffhanger net als in een film of boek. Je blijft hangen in de spanning en weet niet hoe het verder moet. Je blijft met een onbevredigd gevoel achter. Net voordat er ‘een break’ is brengen ze iets in beeld, waardoor je wordt verlokt om verder te kijken en niet de knop om te draaien van je tv. Ik heb ontdekt dat er iets is in zo’n cliffhanger...
by Rianne | jul 21, 2016 | Rianne's Blog
Hoe pak ik het aan in mijn relaties? Mijn gieter had buiten gelegen, er was vuil ingekomen en er groeide al onkruid in. Ik wilde al een nieuwe gieter kopen, maar kon niet meteen een goeie vinden…tot ik besefte dat deze oude gieter, die niet moeders mooiste was, eigenlijk toch wel heel praktisch was. Ik heb hem goed schoon gemaakt, zodat het water er weer door kon stromen. Hij heeft voor mij zijn waarde teruggekregen, hij is in ere hersteld. En wat niet onbelangrijk is, mijn planten, die doen het er goed van. Zo kan het ook gaan in onze contacten, soms ervaren we de waarde er niet meer zo van omdat er de sleur of de klad er in is gekomen. Zo mooi en gezellig is het allemaal niet als je bij elkaar bent. De waarde ervan is wat buiten beeld geraakt of je weet ergens wel dat relaties erg belangrijk zijn, maar hoe gaat t weer stromen? Je verlangt naar levendige relaties waarin ruimte is om jezelf te zijn en dat die ander vooral ook zichzelf zal zijn. Vaak komt er onder invloed van sleur, tijdgebrek, wrijvingen vuil in je relaties. Er gaat onkruid groeien. Het is dan vaak moeilijk om te zien wat er nodig is. Het zicht is vertroebelt. Je denkt ‘daar is geen beginnen meer aan’. Je kan twee dingen doen: Je koopt een andere gieter…je gaat andere relaties aan, dat kan soms heel goed voor je zijn en nieuwe groeikansen geven. EN OF Hoe kan het water meer gaan stromen door mijn gieter? Je beseft dat je jezelf mee neemt in iedere relatie....
Recente reacties